World Zionist Organization
IDF Interception of Gaza-bound Flotilla
Responding to the Consequences of the Episode
1. Information and Main Points
Israel Ministry for Foreign Affairs
Ongoing Updates http://www.mfa.gov.il/MFA/About+the+Ministry/Behind+the+Headlines/Seizure_Gaza_flotilla_31-May-2010.htm
Weapons cache http://www.mfa.gov.il/MFA/Government/Communiques/2010/Israel_Navy_warns_flotilla_31-May-2010.htm#weapons
Full account and additional information collected by Zionist Council of Victoria / Zionist Federation of Australia:
http://www.zcv.org.au/site/index.php?option=com_content&view=article&id=535&Itemid=434
2. Legal Points [MFA]
The Gaza Flotilla and the Maritime Blockade of Gaza
Legal Background – 31 May 2010
1. A maritime blockade is in effect off the coast of Gaza. Such blockade has been imposed, as Israel is currently in a state of armed conflict with the Hamas regime that controls Gaza, which has repeatedly bombed civilian targets in Israel with weapons that have been smuggled into Gaza via the sea.
2. Maritime blockades are a legitimate and recognized measure under international law that may be implemented as part of an armed conflict at sea.
3. A blockade may be imposed at sea, including in international waters, so long as it does not bar access to the ports and coasts of neutral States.
4. The naval manuals of several western countries, including the US and England recognize the maritime blockade as an effective naval measure and set forth the various criteria that make a blockade valid, including the requirement of give due notice of the existence of the blockade.
5. In this vein, it should be noted that Israel publicized the existence of the blockade and the precise coordinates of such by means of the accepted international professional maritime channels. Israel also provided appropriate notification to the affected governments and to the organizers of the Gaza protest flotilla. Moreover, in real time, the ships participating in the protest flotilla were warned repeatedly that a maritime blockade is in effect.
6. Here, it should be noted that under customary law, knowledge of the blockade may be presumed once a blockade has been declared and appropriate notification has been granted, as above.
7. Under international maritime law, when a maritime blockade is in effect, no boats can enter the blockaded area. That includes both civilian and enemy vessels.
8. A State may take action to enforce a blockade. Any vessel that violates or attempts to violate a maritime blockade may be captured or even attacked under international law. The US Commander's Handbook on the Law of Naval Operations sets forth that a vessel is considered to be in attempt to breach a blockade from the time the vessel leaves its port with the intention of evading the blockade.
9. Here we should note that the protesters indicated their clear intention to violate the blockade by means of written and oral statements. Moreover, the route of these
2
vessels indicated their clear intention to violate the blockade in violation of international law.
10. Given the protesters explicit intention to violate the naval blockade, Israel exercised its right under international law to enforce the blockade. It should be noted that prior to undertaking enforcement measures, explicit warnings were relayed directly to the captains of the vessels, expressing Israel's intent to exercise its right to enforce the blockade.
11. Israel had attempted to take control of the vessels participating in the flotilla by peaceful means and in an orderly fashion in order to enforce the blockade. Given the large number of vessels participating in the flotilla, an operational decision was made to undertake measures to enforce the blockade a certain distance from the area of the blockade.
12. Israeli personnel attempting to enforce the blockade were met with violence by the protesters and acted in self defense to fend off such attacks.
3. Israel Ministry for Diaspora Affairs
Talking Points
1. The State of Israel expresses its sorrow for the casulaties, but places full responsibility on the organizers and the participants who initiated the violence.
2. Prior to this, the State of Israel had offered the organizers the option of docking at Ashdod port and transfer the humanitarian aid to Gaza overland, but this offer was rejected.
3. The activists on one of the six boats had intentionally planned a violent response to the IDF Navy interception, including a gunfire attack as well as other weapons, knives, etc., which placed them in a life-threatening situation.
4. The Gaza Strip is not threatened by starvation or a humanitarian crisis. It is controlled by Hamas, a terrorist organization which is actively stockpiling arms and rockets for the purpose of targeting Israeli citizens, as in the past, and is holding an Israeli solider hostage in contravention of international covenants. Israel therefore reserves its natural right to check all cargo inbound for Gaza.
5. The flotilla was a deliberate ploy and act of political provocation designed to attract media attention on the part of anti-Israeli elements and the IHH which is a violent and extremist organization that supports terror organizations under the cover of humanitarian activity.
6. Israel reiterates its desire and readiness for peace with all who interested in making peace.
4. With Intent – Articles and visual documentation
IDF Spokesman: Article and video footage http://dover.idf.il/IDF/English/News/today/10/05/3101.htm
Video by IDF Spokesman [N America Desk] http://www.youtube.com/user/idfnadesk
A brutal ambush at sea http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3896796,00.html
Ron Ben Yishai: bloody clash aboard Gaza-bound vessel
Weapons on board http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3896588,00.html
Peace activist stabs IDF soldier www.youtube.com/watch?v=buzOWKxN2co
3
Navy commandos:‘They came for war’ Yaakov Katz, 05/31/2010 20:14 http://www.jpost.com/Israel/Article.aspx?id=177040 View footage, read soldiers' description of the 'Mavi Marmara' raid.
Flotilla Leaders Stated Sunday that Violence was Premeditated
The organizers of the Gaza flotilla announced in advance their intention of using violence against Israeli forces if the latter tried to prevent the ships from reaching Gaza. This intention was expressed in interviews given by the head of the IHH, Bulent Yildirim, to Turkish television stations on the last night of the voyage, as the ships approached the coast. [More: http://tinyurl.com/IHHViolence ]
Facebook group: http://www.facebook.com/group.php?gid=121348851234252
Acknowledgements:
Israel Ministry for Foreign Affairs
Israel Government Press Office
Israel Ministry for Diaspora Affairs
IDF Spokesman's Office
ZCV/ZFA
Ynet News
Jerusalem Post
Jewish Agency for Israel/World Zionist Organization Spokesman's Office
Compiled by Gila Ansell Brauner, 1st June 2010
Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010
Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010
Η Εξέγερση των Ελίτ: Στον Αστερισμό της Ημιολοκληρωτικής «Δημοκρατίας»
Σεπτεμβρίου 30th, 2010 0
Η κυβέρνηση δοσίλογων που υπηρετεί τα συμφέροντα της υπερεθνικής κατοχής που έχει εγκαθιδρυθεί στην Ελλάδα, προχώρησε, κάτω από πέπλο απόλυτης μυστικότητας, στην κατάργηση και των ελάχιστων ασφαλιστικών δικλείδων που περιλαμβάνονταν στην «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία (γνωστότερη και ως τρομονόμος), και διασφάλιζαν ―έστω και θεωρητικά― ότι μαχητικές ενέργειες που υποστηρίζουν συνδικαλιστικές δράσεις αλλά και δράσεις πολιτικής διαμαρτυρίας δεν μπορούσαν χαρακτηριστούν ως «τρομοκρατικές» πράξεις και να περιληφθούν στην δικαιοδοσία της νομοθεσίας για την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας». Η αναθεώρηση αυτή που εγκρίθηκε εν κρυπτώ από το θερινό τμήμα της Βουλής κι έγινε γνωστή μόνο πριν από λίγες ημέρες, αναγάγει την πολιτική διαμαρτυρία και τις δυναμικές συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις σε εν δυνάμει τρομοκρατική πρακτική και θεσμοποιεί την έλευση του σοσιαλφασισμού στην Ελλάδα, περαιτέρω ποινικοποιώντας την Κοινωνική Πάλη στη χώρα.
Πλέον, η διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης, η πρόκληση φθοράς σε περιουσία, η πρόκληση σωματικών βλαβών και η παρακώλυση των συγκοινωνιών, ακόμη κι αν διενεργούνται στο πλαίσιο συλλογικών εκδηλώσεων πολιτικής διαμαρτυρίας, θα εκλαμβάνονται ως εχθρικές προς το Κράτος και το Σύστημα ενέργειες, θα ταξινομούνται ως πράξεις πολιτικής ανυπακοής που αποβλέπουν στον βίαιο εξαναγκασμό του Δημοσίου και θα τιμωρούνται με κακουργηματικές ποινές. Η νομική ταύτιση κάθε αντισυστημικής δράσης με την «τρομοκρατία», επικυρώνει τον εκφασισμό του καθεστώτος και αποτελεί πράξη ωμής επιβολής της θέλησης των ελίτ πάνω στα ετεροκαθοριζόμενα κοινωνικά στρώματα, μέσα στις συνθήκες ανελέητου κοινωνικού πολέμου που σηματοδότησε η υπογραφή του Μνημονίου.
Για μας η εξέλιξη αυτή συνιστά το φυσικό επιστέγασμα μιας λυσσαλέας εκστρατείας «από τα πάνω» που έχουν εξαπολύσει οι ελίτ παγκοσμίως, ιδιαίτερα μετά την Κρίση του Συστήματος της διεθνοποιημένης Οικονομίας της Αγοράς για την επιδείνωση των σχέσεων εξάρτησης και την εντατικοποίηση της οικονομικής καταπίεσης σε βάρος των μη-προνομιούχων κοινωνικών ομάδων. Η αύξηση της καταπίεσης στο πολιτικό επίπεδο, είναι το αναπόφευκτο συμπλήρωμα της αύξησης της ανισοκατανομής δύναμης στο πεδίο της οικονομίας. Κατά τη γνώμη μας, ο βαθμός σταθερότητας κάθε ετερόνομου καθεστώτος που χαρακτηρίζεται από την ασυμμετρία δύναμης μεταξύ των πολιτών και βασίζεται για την αναπαραγωγή του σε ιεραρχικές δομές και σχέσεις ―που διασφαλίζουν και συντηρούν αυτή την ασυμμετρία―, εξαρτάται από τον βαθμό στον οποίο τα υποτελή κοινωνικά στρώματα εσωτερικεύουν μέσω της διαδικασίας κοινωνικοποίησης τις ετερόνομες, ηγεμονικές αξίες που είναι συμβατές με το κυρίαρχο θεσμικό πλαίσιο και ως εκ τούτου φτάνουν να πιστεύουν ότι έχουν και οι ίδιες επενδυμένο συμφέρον στην αναπαραγωγή του εν λόγω καταπιεστικού κοινωνικού συστήματος.
Στην κρίσιμη ιστορική περίοδο που διανύουμε οι βασικοί ιδεολογικοί μύθοι που εκτρέφουν τις συνθήκες αναπαραγωγής του συστήματος και δικαιολογούν την αυξανόμενη τάση για συγκέντρωση όλων των μορφών δύναμης σε όλο και λιγότερα χέρια διαψεύδονται βίαια και καταρρέουν με αποτέλεσμα η διαδικασία κοινωνικοποίησης να είναι όλο και λιγότερο αποτελεσματική Η υπόσχεση της επέκτασης της καταναλωτικής κοινωνίας χάνει τη λάμψη της και φαντάζει κίβδηλη όταν τα εισοδήματα πετσοκόβονται και η βαριά φορολογία πλήττει την έτσι κι αλλιώς πενιχρή αγοραστική δύναμη των λαϊκών στρωμάτων. Η προοπτική της κοινωνικής κινητικότητας (δηλαδή οι ευκαιρίες αναρρίχησης στην κοινωνική πυραμίδα) που εξασφαλίζε την ανοχή μεγάλου μέρους του πληθυσμού για τον ιεραρχικό τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας παύει να εκπέμπει την ιδεολογική έλξη της κι εξαφανίζεται από τον ορίζοντα μπροστά στο απειλητικό φάσμα της «προλεταριοποίησης» των μεσαίων και μικρομεσαίων στρωμάτων.
Σε αυτό το πλαίσιο γενικευμένης αναταραχής των θεμελιώδων συστημικών παραμέτρων, η αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» δεν αισθάνεται τόσο ασφαλής όσο παλιά. Εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει τις τυπικές φόρμες της συνταγματικής διακυβέρνησης. Διατηρεί το περίβλημα των θεσμών πολιτικής αντιπροσώπευσης, εισάγοντας παράλληλα ένα κατασταλτικό νομοθετικό οπλοστάσιο ―από φασίζουσες, ημιολοκληρωτικές ρυθμίσεις― που στόχο έχει να καλύψει μέσω της πολιτικής, της φυσικής βίας και του εξαναγκασμού τις ανεπάρκειες της διαδικασίας κοινωνικοποίησης.
Η τελική συστημική μορφή που λαμβάνει ένα ετερόνομο καθεστώς, ο βαθμός συμμετοχής στην πολιτική διαδικασία που παρέχει στους υπηκόους του και η νομική κατοχύρωση που επιφυλάσσει σε ορισμένα «φυσικά» και «αναφαίρετα» δικαιώματα τους, είναι για εμάς πρωτίστως ζήτημα ποσοτικό, όχι ποιοτικό, και προκύπτει κάθε φορά από την ιστορική έκβαση της Κοινωνικής Πάλης μέσα στις δεδομένες επιμέρους αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες. Σε συμφωνία με την ανάλυση της ΠΔ για την ατομική και κοινωνική αυτονομία, δεν υφίσταται για εμάς ουσιαστικός διαχωρισμός ανάμεσα σε «κακά» δικτατορικά καθεστώτα της υπανάπτυκτης περιφέρειας του διεθνούς συστήματος και «καλά», «δημοκρατικά» καθεστώτα του ανεπτυγμένου καπιταλιστικού κέντρου, εάν δεν συνυπολογίζονται εξίσου ο οικονομικός και κοινωνικός παράγοντας στην κάθε περίπτωση και η θέση τους σε σχέση με το διεθνοποιημένο σήμερα σύστημα και την υπερεθνική ελίτ. Οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί είναι κρατικιστικοί πολιτικοί θεσμοί που αποσπούν και διαχωρίζουν την Πολιτική από την Κοινωνία κι ευνοούν την συγκέντρωση πολιτικής δύναμης στα χέρια μιας μικρής επαγγελματικής πολιτικής ελίτ, που αποκτά το δικαίωμα να διευθύνει και να μορφοποιεί αυθαίρετα τις βασικές παραμέτρους της πολιτικής, αλλά και –-λιγότερο— της οικονομικής και κοινωνικής ζωής πέρα από τον έλεγχο και τη βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Έτσι, η διάκριση των καθεστώτων που κάνει η ΠΔ δεν αφορά απλά τους πολιτικούς θεσμούς (Αντιπροσωπευτική «Δημοκρατία», Δικτατορία κτλ.) που εύκολα μπορεί να οδηγήσει ένα μέσο φιλελεύθερο (αλλά και κάποιους «ελευθεριακούς») σε συμπεράσματα για ανωτερότητα ενός καθεστώτος απέναντι στο άλλο, με βάση την υποτιθέμενη ποιοτική προσέγγιση της αυτονομίας μέσω της κατοχύρωσης κάποιων ατομικών δικαιωμάτων, αλλά είναι ανάμεσα σε καθεστώτα που υποστηρίζουν και τυποποιούν διαφορετικά είδη σχέσεων ανισοκατανομής δύναμης και ετερονομίας (πολιτική, οικονομική, κοινωνική). ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΕΙΔΩΝ ΕΤΕΡΟΝΟΜΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ και δεν συρρικνώνονται «κατά το δοκούν» μόνο στην πολιτική, οικονομική ή κοινωνική σφαίρα αλλά κρίνονται ολιστικά.
Γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω ότι τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα ―στο μέτρο που συνιστούν παραχώρηση στην οποία εξαναγκάζονται να προβούν οι κυρίαρχες ελίτ ως αποτέλεσμα της πίεσης που ασκούν τα ετεροκαθοριζόμενα κοινωνικά στρώματα μέσω της εντατικοποίησης της Κοινωνικής Πάλης― αποτελούν απλά αναγκαίο ανάχωμα στη συστημική βία και δεν μπορούν να αποτελούν αυτοσκοπό για ένα κίνημα αυτοκαθορισμού σε όλα τα επίπεδα όπως η ΠΔ. Κι αυτό διότι προϋποθέτουν την ύπαρξη μιας ετερόνομης πολιτικής εξουσίας εναντίον της οποίας θεσπίζονται και στρέφονται, ενώ μια ΠΔ λειτουργεί έξω από το πολιτικό σύστημα της αντιπροσωπευτικής «Δημοκρατίας» και το Κράτος. Δεύτερον, διότι η ύφεση σε μια δεδομένη χρονική περίοδο της Κοινωνικής Πάλης από τη μεριά των μη-προνομιούχων κοινωνικών ομάδων ―που μπορεί να θεωρήσουν ότι εκπλήρωσαν τους στρατηγικούς στόχους τους με την κατοχύρωση των εν λόγω δικαιωμάτων― μοιραία θα επιφέρει την αντεπίθεση των ελίτ (όπως γίνεται τώρα με την «εξέγερση» τους) που κατέχουν τη θεσμική δύναμη στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πεδίο και θα εκφραστεί μέσα από την κατάργηση εκείνων των κρίσιμων κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων που μέσω της ύπαρξης τους επιβάλλουν κάποιου είδους κοινωνικό έλεγχο και περιορίζουν την αυθαιρεσία των ελίτ στην άσκηση της εξουσίας τους. Αυτό δεν συμβαίνει απλώς γιατί τα μέλη της ελίτ εμφορούνται από αντικοινωνικές αντιλήψεις και νοοτροπίες, αλλά οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι σε μια ετερόνομη κοινωνία η Κοινωνική Πάλη αποτελεί δομικό στοιχείο της κοινωνικής πραγματικότητας και απορρέει από την εγγενή συστημική αντίθεση ανάμεσα στα συμφέροντα και τους σκοπούς της κυρίαρχης μειονότητας ―η οποία φυσιολογικά αποβλέπει στη συνέχιση και αναπαραγωγή της κυριαρχίας της― και στα συμφέροντα και τους σκοπούς μεγάλου τμήματος των υποτελών κοινωνικών ομάδων ―που σαν συνέπεια της κοινωνικής θέσης τους, δεν βρίσκουν έκφραση στις συγκεντρωτικές δομές κυριαρχίας της ετερόνομης κοινωνικής ολότητας.
Γι’ αυτούς τους λόγους, η Περιεκτική Δημοκρατία δεν προτείνει έναν σισύφειο αγώνα υπεράσπισης των κεκτημένων με σκοπό την επιστροφή σε μια «χρυσή εποχή» όπου τα πολιτικά δικαιώματα και οι ατομικές ελευθερίες υποτίθεται ότι γίνονταν σεβαστά από τους κυριάρχους. Αντίθετα, πιστεύουμε ότι οι ατομικές ελευθερίες και τα πολιτικά δικαιώματα έχουν νόημα μόνο όταν αξιοποιούνται συνειδητά αμυντικά στο πλαίσιο της Κοινωνικής Πάλης με σκοπό την δημιουργία των αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών που θα οδηγήσουν στην κατάλυση των ιεραρχικών δομών και την απελευθέρωση του ανθρώπου σε όλα τα επίπεδα. ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΑΝΤΑ ΕΝΟΣ ΑΝΤΙΥΣΥΣΤΗΜΙΚΟΥ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΟΣ Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να παλεύουμε για τη διατήρηση των δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών ως αυτοσκοπό, αλλά συμπληρωματικά στην αντισυστημική μας πάλη για την συνεχή διεύρυνση τους μέσω της δημιουργικής ένταξης τους σε ένα απελευθερωτικό πολιτικό ΠΡΟΤΑΓΜΑ, ΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που θα στοχεύει στην κατάλυση των ιεραρχικών δομών και σχέσεων, στην καθολική ανατροπή του συστήματος και την αντικατάσταση του από μια εναλλακτική μορφή ελευθεριακής και αμεσοδημοκρατικής κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής οργάνωσης. Μέσα σε ένα τέτοιο απελευθερωτικό πολιτικό πλαίσιο, ο αγώνας για την προάσπιση των δικαιωμάτων θα χάσει τον απλά ρεφορμιστικό χαρακτήρα που έχει σήμερα και θα συμβάλει στην υπεράσπιση του κινήματος για την ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή.
Η κυβέρνηση δοσίλογων που υπηρετεί τα συμφέροντα της υπερεθνικής κατοχής που έχει εγκαθιδρυθεί στην Ελλάδα, προχώρησε, κάτω από πέπλο απόλυτης μυστικότητας, στην κατάργηση και των ελάχιστων ασφαλιστικών δικλείδων που περιλαμβάνονταν στην «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία (γνωστότερη και ως τρομονόμος), και διασφάλιζαν ―έστω και θεωρητικά― ότι μαχητικές ενέργειες που υποστηρίζουν συνδικαλιστικές δράσεις αλλά και δράσεις πολιτικής διαμαρτυρίας δεν μπορούσαν χαρακτηριστούν ως «τρομοκρατικές» πράξεις και να περιληφθούν στην δικαιοδοσία της νομοθεσίας για την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας». Η αναθεώρηση αυτή που εγκρίθηκε εν κρυπτώ από το θερινό τμήμα της Βουλής κι έγινε γνωστή μόνο πριν από λίγες ημέρες, αναγάγει την πολιτική διαμαρτυρία και τις δυναμικές συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις σε εν δυνάμει τρομοκρατική πρακτική και θεσμοποιεί την έλευση του σοσιαλφασισμού στην Ελλάδα, περαιτέρω ποινικοποιώντας την Κοινωνική Πάλη στη χώρα.
Πλέον, η διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης, η πρόκληση φθοράς σε περιουσία, η πρόκληση σωματικών βλαβών και η παρακώλυση των συγκοινωνιών, ακόμη κι αν διενεργούνται στο πλαίσιο συλλογικών εκδηλώσεων πολιτικής διαμαρτυρίας, θα εκλαμβάνονται ως εχθρικές προς το Κράτος και το Σύστημα ενέργειες, θα ταξινομούνται ως πράξεις πολιτικής ανυπακοής που αποβλέπουν στον βίαιο εξαναγκασμό του Δημοσίου και θα τιμωρούνται με κακουργηματικές ποινές. Η νομική ταύτιση κάθε αντισυστημικής δράσης με την «τρομοκρατία», επικυρώνει τον εκφασισμό του καθεστώτος και αποτελεί πράξη ωμής επιβολής της θέλησης των ελίτ πάνω στα ετεροκαθοριζόμενα κοινωνικά στρώματα, μέσα στις συνθήκες ανελέητου κοινωνικού πολέμου που σηματοδότησε η υπογραφή του Μνημονίου.
Για μας η εξέλιξη αυτή συνιστά το φυσικό επιστέγασμα μιας λυσσαλέας εκστρατείας «από τα πάνω» που έχουν εξαπολύσει οι ελίτ παγκοσμίως, ιδιαίτερα μετά την Κρίση του Συστήματος της διεθνοποιημένης Οικονομίας της Αγοράς για την επιδείνωση των σχέσεων εξάρτησης και την εντατικοποίηση της οικονομικής καταπίεσης σε βάρος των μη-προνομιούχων κοινωνικών ομάδων. Η αύξηση της καταπίεσης στο πολιτικό επίπεδο, είναι το αναπόφευκτο συμπλήρωμα της αύξησης της ανισοκατανομής δύναμης στο πεδίο της οικονομίας. Κατά τη γνώμη μας, ο βαθμός σταθερότητας κάθε ετερόνομου καθεστώτος που χαρακτηρίζεται από την ασυμμετρία δύναμης μεταξύ των πολιτών και βασίζεται για την αναπαραγωγή του σε ιεραρχικές δομές και σχέσεις ―που διασφαλίζουν και συντηρούν αυτή την ασυμμετρία―, εξαρτάται από τον βαθμό στον οποίο τα υποτελή κοινωνικά στρώματα εσωτερικεύουν μέσω της διαδικασίας κοινωνικοποίησης τις ετερόνομες, ηγεμονικές αξίες που είναι συμβατές με το κυρίαρχο θεσμικό πλαίσιο και ως εκ τούτου φτάνουν να πιστεύουν ότι έχουν και οι ίδιες επενδυμένο συμφέρον στην αναπαραγωγή του εν λόγω καταπιεστικού κοινωνικού συστήματος.
Στην κρίσιμη ιστορική περίοδο που διανύουμε οι βασικοί ιδεολογικοί μύθοι που εκτρέφουν τις συνθήκες αναπαραγωγής του συστήματος και δικαιολογούν την αυξανόμενη τάση για συγκέντρωση όλων των μορφών δύναμης σε όλο και λιγότερα χέρια διαψεύδονται βίαια και καταρρέουν με αποτέλεσμα η διαδικασία κοινωνικοποίησης να είναι όλο και λιγότερο αποτελεσματική Η υπόσχεση της επέκτασης της καταναλωτικής κοινωνίας χάνει τη λάμψη της και φαντάζει κίβδηλη όταν τα εισοδήματα πετσοκόβονται και η βαριά φορολογία πλήττει την έτσι κι αλλιώς πενιχρή αγοραστική δύναμη των λαϊκών στρωμάτων. Η προοπτική της κοινωνικής κινητικότητας (δηλαδή οι ευκαιρίες αναρρίχησης στην κοινωνική πυραμίδα) που εξασφαλίζε την ανοχή μεγάλου μέρους του πληθυσμού για τον ιεραρχικό τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας παύει να εκπέμπει την ιδεολογική έλξη της κι εξαφανίζεται από τον ορίζοντα μπροστά στο απειλητικό φάσμα της «προλεταριοποίησης» των μεσαίων και μικρομεσαίων στρωμάτων.
Σε αυτό το πλαίσιο γενικευμένης αναταραχής των θεμελιώδων συστημικών παραμέτρων, η αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» δεν αισθάνεται τόσο ασφαλής όσο παλιά. Εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει τις τυπικές φόρμες της συνταγματικής διακυβέρνησης. Διατηρεί το περίβλημα των θεσμών πολιτικής αντιπροσώπευσης, εισάγοντας παράλληλα ένα κατασταλτικό νομοθετικό οπλοστάσιο ―από φασίζουσες, ημιολοκληρωτικές ρυθμίσεις― που στόχο έχει να καλύψει μέσω της πολιτικής, της φυσικής βίας και του εξαναγκασμού τις ανεπάρκειες της διαδικασίας κοινωνικοποίησης.
Η τελική συστημική μορφή που λαμβάνει ένα ετερόνομο καθεστώς, ο βαθμός συμμετοχής στην πολιτική διαδικασία που παρέχει στους υπηκόους του και η νομική κατοχύρωση που επιφυλάσσει σε ορισμένα «φυσικά» και «αναφαίρετα» δικαιώματα τους, είναι για εμάς πρωτίστως ζήτημα ποσοτικό, όχι ποιοτικό, και προκύπτει κάθε φορά από την ιστορική έκβαση της Κοινωνικής Πάλης μέσα στις δεδομένες επιμέρους αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες. Σε συμφωνία με την ανάλυση της ΠΔ για την ατομική και κοινωνική αυτονομία, δεν υφίσταται για εμάς ουσιαστικός διαχωρισμός ανάμεσα σε «κακά» δικτατορικά καθεστώτα της υπανάπτυκτης περιφέρειας του διεθνούς συστήματος και «καλά», «δημοκρατικά» καθεστώτα του ανεπτυγμένου καπιταλιστικού κέντρου, εάν δεν συνυπολογίζονται εξίσου ο οικονομικός και κοινωνικός παράγοντας στην κάθε περίπτωση και η θέση τους σε σχέση με το διεθνοποιημένο σήμερα σύστημα και την υπερεθνική ελίτ. Οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί είναι κρατικιστικοί πολιτικοί θεσμοί που αποσπούν και διαχωρίζουν την Πολιτική από την Κοινωνία κι ευνοούν την συγκέντρωση πολιτικής δύναμης στα χέρια μιας μικρής επαγγελματικής πολιτικής ελίτ, που αποκτά το δικαίωμα να διευθύνει και να μορφοποιεί αυθαίρετα τις βασικές παραμέτρους της πολιτικής, αλλά και –-λιγότερο— της οικονομικής και κοινωνικής ζωής πέρα από τον έλεγχο και τη βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Έτσι, η διάκριση των καθεστώτων που κάνει η ΠΔ δεν αφορά απλά τους πολιτικούς θεσμούς (Αντιπροσωπευτική «Δημοκρατία», Δικτατορία κτλ.) που εύκολα μπορεί να οδηγήσει ένα μέσο φιλελεύθερο (αλλά και κάποιους «ελευθεριακούς») σε συμπεράσματα για ανωτερότητα ενός καθεστώτος απέναντι στο άλλο, με βάση την υποτιθέμενη ποιοτική προσέγγιση της αυτονομίας μέσω της κατοχύρωσης κάποιων ατομικών δικαιωμάτων, αλλά είναι ανάμεσα σε καθεστώτα που υποστηρίζουν και τυποποιούν διαφορετικά είδη σχέσεων ανισοκατανομής δύναμης και ετερονομίας (πολιτική, οικονομική, κοινωνική). ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΕΙΔΩΝ ΕΤΕΡΟΝΟΜΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ και δεν συρρικνώνονται «κατά το δοκούν» μόνο στην πολιτική, οικονομική ή κοινωνική σφαίρα αλλά κρίνονται ολιστικά.
Γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω ότι τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα ―στο μέτρο που συνιστούν παραχώρηση στην οποία εξαναγκάζονται να προβούν οι κυρίαρχες ελίτ ως αποτέλεσμα της πίεσης που ασκούν τα ετεροκαθοριζόμενα κοινωνικά στρώματα μέσω της εντατικοποίησης της Κοινωνικής Πάλης― αποτελούν απλά αναγκαίο ανάχωμα στη συστημική βία και δεν μπορούν να αποτελούν αυτοσκοπό για ένα κίνημα αυτοκαθορισμού σε όλα τα επίπεδα όπως η ΠΔ. Κι αυτό διότι προϋποθέτουν την ύπαρξη μιας ετερόνομης πολιτικής εξουσίας εναντίον της οποίας θεσπίζονται και στρέφονται, ενώ μια ΠΔ λειτουργεί έξω από το πολιτικό σύστημα της αντιπροσωπευτικής «Δημοκρατίας» και το Κράτος. Δεύτερον, διότι η ύφεση σε μια δεδομένη χρονική περίοδο της Κοινωνικής Πάλης από τη μεριά των μη-προνομιούχων κοινωνικών ομάδων ―που μπορεί να θεωρήσουν ότι εκπλήρωσαν τους στρατηγικούς στόχους τους με την κατοχύρωση των εν λόγω δικαιωμάτων― μοιραία θα επιφέρει την αντεπίθεση των ελίτ (όπως γίνεται τώρα με την «εξέγερση» τους) που κατέχουν τη θεσμική δύναμη στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πεδίο και θα εκφραστεί μέσα από την κατάργηση εκείνων των κρίσιμων κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων που μέσω της ύπαρξης τους επιβάλλουν κάποιου είδους κοινωνικό έλεγχο και περιορίζουν την αυθαιρεσία των ελίτ στην άσκηση της εξουσίας τους. Αυτό δεν συμβαίνει απλώς γιατί τα μέλη της ελίτ εμφορούνται από αντικοινωνικές αντιλήψεις και νοοτροπίες, αλλά οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι σε μια ετερόνομη κοινωνία η Κοινωνική Πάλη αποτελεί δομικό στοιχείο της κοινωνικής πραγματικότητας και απορρέει από την εγγενή συστημική αντίθεση ανάμεσα στα συμφέροντα και τους σκοπούς της κυρίαρχης μειονότητας ―η οποία φυσιολογικά αποβλέπει στη συνέχιση και αναπαραγωγή της κυριαρχίας της― και στα συμφέροντα και τους σκοπούς μεγάλου τμήματος των υποτελών κοινωνικών ομάδων ―που σαν συνέπεια της κοινωνικής θέσης τους, δεν βρίσκουν έκφραση στις συγκεντρωτικές δομές κυριαρχίας της ετερόνομης κοινωνικής ολότητας.
Γι’ αυτούς τους λόγους, η Περιεκτική Δημοκρατία δεν προτείνει έναν σισύφειο αγώνα υπεράσπισης των κεκτημένων με σκοπό την επιστροφή σε μια «χρυσή εποχή» όπου τα πολιτικά δικαιώματα και οι ατομικές ελευθερίες υποτίθεται ότι γίνονταν σεβαστά από τους κυριάρχους. Αντίθετα, πιστεύουμε ότι οι ατομικές ελευθερίες και τα πολιτικά δικαιώματα έχουν νόημα μόνο όταν αξιοποιούνται συνειδητά αμυντικά στο πλαίσιο της Κοινωνικής Πάλης με σκοπό την δημιουργία των αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών που θα οδηγήσουν στην κατάλυση των ιεραρχικών δομών και την απελευθέρωση του ανθρώπου σε όλα τα επίπεδα. ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΑΝΤΑ ΕΝΟΣ ΑΝΤΙΥΣΥΣΤΗΜΙΚΟΥ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΟΣ Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να παλεύουμε για τη διατήρηση των δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών ως αυτοσκοπό, αλλά συμπληρωματικά στην αντισυστημική μας πάλη για την συνεχή διεύρυνση τους μέσω της δημιουργικής ένταξης τους σε ένα απελευθερωτικό πολιτικό ΠΡΟΤΑΓΜΑ, ΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που θα στοχεύει στην κατάλυση των ιεραρχικών δομών και σχέσεων, στην καθολική ανατροπή του συστήματος και την αντικατάσταση του από μια εναλλακτική μορφή ελευθεριακής και αμεσοδημοκρατικής κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής οργάνωσης. Μέσα σε ένα τέτοιο απελευθερωτικό πολιτικό πλαίσιο, ο αγώνας για την προάσπιση των δικαιωμάτων θα χάσει τον απλά ρεφορμιστικό χαρακτήρα που έχει σήμερα και θα συμβάλει στην υπεράσπιση του κινήματος για την ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή.
ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗ ΓΑΖΑ ΜΕ ΒΟΜΒΕΣ ΛΕΥΚΟΥ ΦΩΣΦΟΡΟΥ AΠΟ ΤΟΥΣ ΣΙΩΝΑΖΙΣΤΕΣ
ΟΠΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΤΤΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ: ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗ ΓΑΖΑ ΜΕ ΒΟΜΒΕΣ ΛΕΥΚΟΥ ΦΩΣΦΟΡΟΥ
Ιουλίου 23rd, 2010 0 Δεν χρειάζονται και πάρα πολλά λόγια για να προλογίσουμε την κτηνωδία που αποτυπώνεται στις φωτογραφίες που ακολουθούν. Θεωρήσαμε αναγκαία την ευρεία δημοσιοποίηση των εν λόγω φωτογραφιών γιατί είναι ακριβώς τέτοιες εικόνες που αποκαλύπτουν την αγριότητα του σιωνιστικής ναζιστικής κατοχής των Παλαιστινιακών εδαφών, τις οποίες συσκοτίζουν τα απανταχού συστημικά ΜΜΕ και τις εμποδίζουν να φτάσουν σε ένα ευρύ κοινό από φόβο μήπως και κατανοήσει επιτέλους ο πολύς κόσμος την εγκληματική φύση του Κράτους του Ισραήλ. Ένα Κράτος που συνεχίζει ανενόχλητο την γενοκτονική εκστρατεία που έχει εξαπολύσει εδώ και χρόνια κατά του δύσμοιρου Παλαιστινιακού πληθυσμού, η οποία αποβλέπει στην εκπλήρωση του βασικού στρατηγικού στόχου του Σιωνιστικού κινήματος, που ταυτόχρονα αποτελεί και την αναγκαία συνθήκη για την συντήρηση και την αναπαραγωγή του «καθαρού» Εβραϊκού κράτους με τη ρατσιστική μορφή που αυτό έχει σήμερα. Δηλαδή, να αναγκάσει τους Παλαιστίνιους με την κρατική τρομοκρατία, τις σφαγές και τις μαζικές δολοφονίες (φυσική συστημική βία), καθώς και με διάφορες έμμεσες μορφές οικονομικής και πολιτιστικής συστημικής βίας που κάνουν ανυπόφορη την ζωή για όσους Παλαιστίνιους εξακολουθούν να επιβιώνουν στα κατεχόμενα, σε βίαιο εξανδραποδισμό και μαζική εγκατάλειψη των Παλαιστινιακών εδαφών.
Οι δολοφονίες παιδιών είναι κάτι που ο ισραηλινός στρατός κατοχής γνωρίζει καλά να κάνει. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης Ιντιφάντα οι δυνάμεις κατοχής δεν δίσταζαν να πυροβολούν στο ψαχνό, όταν βρίσκονταν απέναντι σε ανήλικους που έκαναν «αντίσταση» στον κατακτητή κρατώντας σφεντόνες και πετώντας πέτρες. Το 83% των τραυμάτων ήταν στο κεφάλι πράγμα που αποδεικνύει ότι οι «πολιτισμένοι» σιωνιστές πυροβολούν εναντίον μικρών παιδιών για να σκοτώσουν χωρίς κανέναν δισταγμό και καμιά ηθική αναστολή. Αυτά είναι τα κατορθώματα ενός στρατού που απαρτίζεται από πωρωμένους ρατσιστές φονιάδες, οι οποίοι έχουν κοινωνικοποιηθεί μέσα σε ένα κυρίαρχο κοινωνικό παράδειγμα που είναι δομημένο γύρω από την αντίληψη της φυλετικής υπεροχής του Εβραϊκού έθνους και θεωρούν τα παιδιά των Παλαιστινίων σαν υπαρξιακή απειλή για το Κρατός του Ισραήλ. Γι’ αυτούς ένα νεκρό παιδί είναι ένας Άραβας μαχητής λιγότερος που θα χρειαστεί να πολεμήσουν στο μέλλον. Θα τους αφήσουμε ατιμώρητους;
Ας συμμετέχουμε όλοι στις διεθνείς εκστρατείες «από τα κάτω» που βρίσκονται σε εξέλιξη για την πολιτική, οικονομική κα πολιτιστική απομόνωση των απανταχού σιωνιστών και φιλοσιωνιστών και ας κινητοποιηθούμε στο πλευρό των ένοπλων λαϊκών Παλαιστινιακών οργανώσεων που δεν υποκύπτουν στην ωμή κατοχική βία και εξακολουθούν να αντιστέκονται στον κατακτητή. Ας μην αφήσουμε τους ανυπεράσπιστους Παλαιστίνιους να αγωνίζονται μόνοι τους ενάντια στον πάνοπλο εισβολέα που προσπαθεί να τους εξοντώσει με όλη την απεριόριστη γκάμα των δολοφονικών μέσων που διαθέτει και του παρέχονται αφειδώς από την υπερεθνική ελίτ. Απέναντι στην μονολιθική και πολυεπίπεδη υποστήριξη που παρέχει η υπερεθνική ελίτ στο γενοκτονικό Σιωνιστικό μόρφωμα, αλλά και στην διαρκή διπλωματική και στρατιωτική συμμαχία της ντροπής που έχει συνάψει με το εγκληματικό ισραηλινό καθεστώς η δική μας εγχώρια φιλοσιωνιστική πολιτική ελίτ (που επιβεβαιώνεται περίτρανα με την προκλητική επίσημη επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ για πρώτη φορά σε τριάντα χρόνια και μόλις λίγες εβδομάδες μετά τις δολοφονίες των ακτιβιστών του «στολίσκου της ελευθερίας» και την πειρατική ενέργεια του Ισραήλ εναντίον και ελληνικού πλοίου στην ανοικτή θάλασσα) να αντιτάξουμε μια συμμαχία που θα απαρτίζεται από λαϊκά αντισυστημικά κινήματα και από κάθε λογής ελευθεριακές συλλογικότητες διακηρύσσοντας ότι δεν θα ανεχτούμε ούτε μια μέρα παραπάνω τη συνέχιση αυτού του στυγερού εγκλήματος σε βάρος του μαρτυρικού Παλαιστινιακού λαού.
Addendum
Η χρήση εμπρηστικών βομβών λευκού φωσφόρου ενάντια σε πολίτες είναι Έγκλημα Πολέμου. Στις φωτογραφίες καταγράφεται λεπτό προς λεπτό ο βομβαρδισμός από τις Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις ενός σχολείου της υπηρεσίας του ΟΗΕ (UNRWA) για τους πρόσφυγες, στην συνοικία Μπέιτ Λαχία της Γάζας, καθώς και τα καταστροφικά αποτελέσματα του.
Ο λευκός φώσφορος είναι μια παραλλαγή του κίτρινου φωσφόρου. Η χαρακτηριστική μυρωδιά του θυμίζει την μυρωδιά του σκόρδου. Όταν απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα αντιδρά γρήγορα με το οξυγόνο, προκαλώντας ανεξέλεγκτες πυρκαγιές και παχύ, αδιαπέραστο άσπρο καπνό που με τη σειρά του προκαλεί νέα αλυσιδωτή αντίδραση με το υγρώδες συστατικό που περιέχεται στο φωσφορικό οξύ.
Στην περίπτωση που ο Λευκός Φώσφορος έλθει σε επαφή με το ανθρώπινο σώμα προκαλεί σοβαρά εγκαύματα που είναι ικανά να απογυμνώσουν το ανθρώπινο σώμα κατατρώγοντας το δέρμα και τα στρώματα σαρκός που βρίσκονται κάτω από την επιδερμίδα, αφήνοντας μόνο ξεροψημένα οστά.
Η επιδρομή κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον δύο παιδιά που μαζί με άλλους χίλιους εξακόσιους Παλαιστίνιους άμαχους, είχαν καταφύγει στο σχολείο για να γλιτώσουν από τους δολοφονικούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ και τραυμάτισε σοβαρά άλλα δώδεκα.
- Για να δείτε τις φωτογραφίες από την βάρβαρη σιωνιστική επίθεση στο σχολείο της Γάζας πατήστε εδώ:
http://electronicintifada.net/v2/article10223.shtml
- Για να βρείτε πληροφορίες γύρω από τη διεθνή εκστρατεία απομόνωσης του Ισραήλ που οργανώνεται «από τα κάτω» σε παγκόσμιο επίπεδο πατήστε εδώ:
http://www.bigcampaign.org/
http://www.intifada.gr/cgi-bin/pages/index.pl?arlang=Greek
Ιουλίου 23rd, 2010 0 Δεν χρειάζονται και πάρα πολλά λόγια για να προλογίσουμε την κτηνωδία που αποτυπώνεται στις φωτογραφίες που ακολουθούν. Θεωρήσαμε αναγκαία την ευρεία δημοσιοποίηση των εν λόγω φωτογραφιών γιατί είναι ακριβώς τέτοιες εικόνες που αποκαλύπτουν την αγριότητα του σιωνιστικής ναζιστικής κατοχής των Παλαιστινιακών εδαφών, τις οποίες συσκοτίζουν τα απανταχού συστημικά ΜΜΕ και τις εμποδίζουν να φτάσουν σε ένα ευρύ κοινό από φόβο μήπως και κατανοήσει επιτέλους ο πολύς κόσμος την εγκληματική φύση του Κράτους του Ισραήλ. Ένα Κράτος που συνεχίζει ανενόχλητο την γενοκτονική εκστρατεία που έχει εξαπολύσει εδώ και χρόνια κατά του δύσμοιρου Παλαιστινιακού πληθυσμού, η οποία αποβλέπει στην εκπλήρωση του βασικού στρατηγικού στόχου του Σιωνιστικού κινήματος, που ταυτόχρονα αποτελεί και την αναγκαία συνθήκη για την συντήρηση και την αναπαραγωγή του «καθαρού» Εβραϊκού κράτους με τη ρατσιστική μορφή που αυτό έχει σήμερα. Δηλαδή, να αναγκάσει τους Παλαιστίνιους με την κρατική τρομοκρατία, τις σφαγές και τις μαζικές δολοφονίες (φυσική συστημική βία), καθώς και με διάφορες έμμεσες μορφές οικονομικής και πολιτιστικής συστημικής βίας που κάνουν ανυπόφορη την ζωή για όσους Παλαιστίνιους εξακολουθούν να επιβιώνουν στα κατεχόμενα, σε βίαιο εξανδραποδισμό και μαζική εγκατάλειψη των Παλαιστινιακών εδαφών.
Οι δολοφονίες παιδιών είναι κάτι που ο ισραηλινός στρατός κατοχής γνωρίζει καλά να κάνει. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης Ιντιφάντα οι δυνάμεις κατοχής δεν δίσταζαν να πυροβολούν στο ψαχνό, όταν βρίσκονταν απέναντι σε ανήλικους που έκαναν «αντίσταση» στον κατακτητή κρατώντας σφεντόνες και πετώντας πέτρες. Το 83% των τραυμάτων ήταν στο κεφάλι πράγμα που αποδεικνύει ότι οι «πολιτισμένοι» σιωνιστές πυροβολούν εναντίον μικρών παιδιών για να σκοτώσουν χωρίς κανέναν δισταγμό και καμιά ηθική αναστολή. Αυτά είναι τα κατορθώματα ενός στρατού που απαρτίζεται από πωρωμένους ρατσιστές φονιάδες, οι οποίοι έχουν κοινωνικοποιηθεί μέσα σε ένα κυρίαρχο κοινωνικό παράδειγμα που είναι δομημένο γύρω από την αντίληψη της φυλετικής υπεροχής του Εβραϊκού έθνους και θεωρούν τα παιδιά των Παλαιστινίων σαν υπαρξιακή απειλή για το Κρατός του Ισραήλ. Γι’ αυτούς ένα νεκρό παιδί είναι ένας Άραβας μαχητής λιγότερος που θα χρειαστεί να πολεμήσουν στο μέλλον. Θα τους αφήσουμε ατιμώρητους;
Ας συμμετέχουμε όλοι στις διεθνείς εκστρατείες «από τα κάτω» που βρίσκονται σε εξέλιξη για την πολιτική, οικονομική κα πολιτιστική απομόνωση των απανταχού σιωνιστών και φιλοσιωνιστών και ας κινητοποιηθούμε στο πλευρό των ένοπλων λαϊκών Παλαιστινιακών οργανώσεων που δεν υποκύπτουν στην ωμή κατοχική βία και εξακολουθούν να αντιστέκονται στον κατακτητή. Ας μην αφήσουμε τους ανυπεράσπιστους Παλαιστίνιους να αγωνίζονται μόνοι τους ενάντια στον πάνοπλο εισβολέα που προσπαθεί να τους εξοντώσει με όλη την απεριόριστη γκάμα των δολοφονικών μέσων που διαθέτει και του παρέχονται αφειδώς από την υπερεθνική ελίτ. Απέναντι στην μονολιθική και πολυεπίπεδη υποστήριξη που παρέχει η υπερεθνική ελίτ στο γενοκτονικό Σιωνιστικό μόρφωμα, αλλά και στην διαρκή διπλωματική και στρατιωτική συμμαχία της ντροπής που έχει συνάψει με το εγκληματικό ισραηλινό καθεστώς η δική μας εγχώρια φιλοσιωνιστική πολιτική ελίτ (που επιβεβαιώνεται περίτρανα με την προκλητική επίσημη επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ για πρώτη φορά σε τριάντα χρόνια και μόλις λίγες εβδομάδες μετά τις δολοφονίες των ακτιβιστών του «στολίσκου της ελευθερίας» και την πειρατική ενέργεια του Ισραήλ εναντίον και ελληνικού πλοίου στην ανοικτή θάλασσα) να αντιτάξουμε μια συμμαχία που θα απαρτίζεται από λαϊκά αντισυστημικά κινήματα και από κάθε λογής ελευθεριακές συλλογικότητες διακηρύσσοντας ότι δεν θα ανεχτούμε ούτε μια μέρα παραπάνω τη συνέχιση αυτού του στυγερού εγκλήματος σε βάρος του μαρτυρικού Παλαιστινιακού λαού.
Addendum
Η χρήση εμπρηστικών βομβών λευκού φωσφόρου ενάντια σε πολίτες είναι Έγκλημα Πολέμου. Στις φωτογραφίες καταγράφεται λεπτό προς λεπτό ο βομβαρδισμός από τις Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις ενός σχολείου της υπηρεσίας του ΟΗΕ (UNRWA) για τους πρόσφυγες, στην συνοικία Μπέιτ Λαχία της Γάζας, καθώς και τα καταστροφικά αποτελέσματα του.
Ο λευκός φώσφορος είναι μια παραλλαγή του κίτρινου φωσφόρου. Η χαρακτηριστική μυρωδιά του θυμίζει την μυρωδιά του σκόρδου. Όταν απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα αντιδρά γρήγορα με το οξυγόνο, προκαλώντας ανεξέλεγκτες πυρκαγιές και παχύ, αδιαπέραστο άσπρο καπνό που με τη σειρά του προκαλεί νέα αλυσιδωτή αντίδραση με το υγρώδες συστατικό που περιέχεται στο φωσφορικό οξύ.
Στην περίπτωση που ο Λευκός Φώσφορος έλθει σε επαφή με το ανθρώπινο σώμα προκαλεί σοβαρά εγκαύματα που είναι ικανά να απογυμνώσουν το ανθρώπινο σώμα κατατρώγοντας το δέρμα και τα στρώματα σαρκός που βρίσκονται κάτω από την επιδερμίδα, αφήνοντας μόνο ξεροψημένα οστά.
Η επιδρομή κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον δύο παιδιά που μαζί με άλλους χίλιους εξακόσιους Παλαιστίνιους άμαχους, είχαν καταφύγει στο σχολείο για να γλιτώσουν από τους δολοφονικούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ και τραυμάτισε σοβαρά άλλα δώδεκα.
- Για να δείτε τις φωτογραφίες από την βάρβαρη σιωνιστική επίθεση στο σχολείο της Γάζας πατήστε εδώ:
http://electronicintifada.net/v2/article10223.shtml
- Για να βρείτε πληροφορίες γύρω από τη διεθνή εκστρατεία απομόνωσης του Ισραήλ που οργανώνεται «από τα κάτω» σε παγκόσμιο επίπεδο πατήστε εδώ:
http://www.bigcampaign.org/
http://www.intifada.gr/cgi-bin/pages/index.pl?arlang=Greek
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)